HaR ::: f. Diken.

HAR ::: (Her) f. Merkep, himar, eşek. * Çay ve havuz diplerinde olan balçık. * Mc: İdraksiz kimse. * Kargaşa.

HAR ::: Yıkılmış, hedmolmuş.

HAR ::: f. Hor, hakir, âdi. Aşağı. (Dinsiz, imansız ve din düşmanı ahlaksızların ve sefihlerin vasıfları.)

har ::: (f. i.) : eşek. (bkz. : himâr, merkeb).

har-ı deşti ::: yaban eşeği.

har-ı Îsâ ::: peygamberin eşeği.

hâr ::: (f. s.) : 1) hor hakir, aşağı, bayağı. 2) yiyici, yiyen. Merdüm-hâr (insan yiyen) : yamyam. Mey-hâr, Meyhâr : içki içen, sarhoş. Şîr-hâr (süt içen) : küçük çocuk. Gam-hâr : kederli, sıkıntılı.

hâr ::: (a. s.) : yıkılmış, (bkz. : mün-hedim).

har ::: diken.

Har :::

1. "Düşüncesizce ve hesapsızca harcamak, bol bol harcayıp tüketmek" anlamlarındaki har vurup harman savurmak deyiminde geçen bir söz
   Örnek: Akşama kadar Meram bağlarında har vurup harman savuruyordu. A. Gündüz


2. Sıcak, kızgın, yakıcı.


3. bk. defne

hâr ::: diken , eşek , adi , aşağılık , yiyen

hâr ::: ‬diken

har ::: ‬eşek

hâr ::: ‬aşağılık

hâr ::: adi

hâr ::: ‬yiyen

hâr ::: (f. s.) 1) hor hakir, aşağı, bayağı. 2) yiyici, yiyen. Merdüm-hâr (insan yiyen) : yamyam. Mey-hâr, Meyhâr : içki içen, sarhoş. Şîr-hâr (süt içen) : küçük çocuk. Gam-hâr : kederli, sıkıntılı.

hâr ::: (a. s.) yıkılmış, (bkz. : mün-hedim).

har ::: kızgın, sıcak

HAR :::

HÂR :::