kef = ::: = 20 )

kâf ::: (a. f. ha.) : kef harfinin bir başka okunuşu, (bkz. : kef).

kâf-ı arabî ::: Arap kefi : "kerim, kerâhat. vb. "

kâf-ı fârisî ::: g sesini veren Acem kefi : "gül, gümân. . vb. " [bir "ye", "ve" abi okunan : "eğer, güvercin. . " bir de "deniz, ense ve beniz" de olduğu üzere "ti" gibi okunan sağır kef vardır]

kâf-ı levlik ::: Hz. Muhammed (Alehisselâm).

"); ke il ::: (f. e.) : Farsça'da küçültme edatıdır. Meselâ : "mordum, merdümek = adamcağız. . " gibi.

ke ::: (a. ha.) : gr. teşbih, benzetme harfi olup : "gibi, misillü" mânâlarına gelir. ke-enne, ke-ennehu : sanki, güya. ko-'l-evvel : evvelki gibi. ke-mâ-fi-s-sâbık : eskiden olduğu gibi. ke-zâlik : yine böyle, yine öylece.

kef ::: (a. f. ha.) : Osmanlı alfabesinin yirmi beşinci harfi olup "ebced" hesabında yirmi sayısının karşılığıdır, [bugünkü alfabemizde, Osmanlıcanın kaf = j ve kef = J harfleri birleştirilmiştir] , (bkz. : kâf).

Ki :::

1. Anlam bakımından birbirleriyle ilgili cümleleri birbirine bağlayan bir söz
   Örnek: Uzun değneklerine dayanmış çobanlar iddia ederler ki memba sularının her biri bir ayrı derde devadır. R. H. Karay


2. Özneyi, tümleci güçlendirerek cümlenin temel bölümüne bağlayan bir söz.


3. "Öyle, o kadar, o denli" vb.nden sonra, kullanıldığı cümleye güç katan bir söz.


4. İkinci cümledeki yargının birincideki hareketin yapılışı sırasında görülerek şaşıldığını bildiren bir söz.


5. İki cümlede anlatılan durumların uyuşmazlığını bildiren bir söz


6. Yakınma, kınama vb. duygular anlatmak için bir cümlenin sonuna getirilen bir söz.


7. Bir soru cümlesinin sonuna getirildiğinde şüphe veya endişe anlatan bir söz.


8. Bazı kelimelerin sonuna bir ek gibi eklenerek birtakım zarflar, yeni edatlar oluşturan bir söz: Belki, çünkü, hâlbuki, mademki, sanki gibi.

ke il ::: (f. e.) Farsça'da küçültme edatıdır. Meselâ :

ke ::: (a. ha.) gr. teşbih, benzetme harfi olup :

kef ::: (a. f. ha.) Osmanlı alfabesinin yirmi beşinci harfi olup

ki ::: (f. e.) kelimelerin sonuna gelen

ki ::: kim