ARF ::: (C: A'râf) Rüzgâr. * El ayasında çıkan çıban.

ARF ::: Güzel koku. * Yüksek yer. * Atın yelesi. * Horozun ibiği.

Arf ::: (a. i.) : güzel koku.

örf ::: (a. i.) : 1) âdet, hüküm; gelenek. 2) sarıklıların giydikleri bir çeşit kavuk [Tanzimat'tan önce] (arapçadaki okunuş şekli "urf" dur).

örf-i âmm ::: huk. [eskiden] vâzıı müteayyen (taayyün etmiş) olmayıp beldelerinin hepsinde veyahut ekserisinde carî olan örf.

örf-i hâss ::: huk. [eskiden] bir meslek müntesiplerine yahut bir kavme veya bir belde ahâlîsine mahsus olan örfler.

örf-i kavlî ::: huk. [eskiden] bir cemâatin bir lâfzı bir mânâda kullanmalarıdır ki, o lâfzı işiten kimsenin aklına başka mânâ gelmez. Meselâ : ["sobayı veya lâmbayı yak!" denilmesinde olduğu gibi]

örf-i târî ::: huk. [eskiden] örf ve âdete hamlo-lunacak şeyin vukuu zamanında ve ondan önce bulunmayıp sonradan hadis olan örf.

örf ::: gelenek , adet

arf ::: rüzgar , el ayasında çıkan çıban , güzel koku , yüksek yer , atın yelesi , horozun ibiği

örf ::: ‬gelenek

örf ::: âdet

Arf ::: (a. i.) güzel koku.

örf ::: (a. i.) 1) âdet, hüküm; gelenek. 2) sarıklıların giydikleri bir çeşit kavuk [Tanzimat'tan önce] (arapçadaki okunuş şekli

ARF :::