HALKA ::: Ortası boş yuvarlak şekil. * Dâire şeklinde olan şey.

halka ::: (a. i.) : 1) ortası boş, yuvarlak şekil, dâire biçiminde olan şey.

halka-i âb-gûn ::: gökyüzü.

halka-i dürr ::: inci halkası, dizisi.

halka-i gîsû-yi müşg-efşân ::: misk saçan saçın kıvrımı.

halka-i şeh-per ::: büyük kanat halkası.

halka-i teslim ::: dervişlerin boyun eğme işareti olarak üzerlerinde bulundurdukları halka.

halka-i zikr ::: zikr, ibâdet halkası, ibâdet sırasında meydana gelen halka. 2) bir çeşit ufak,yağlı ve tuzlu simit,[kelime "halaka" şeklinde de kullanılmıştır].

halka-be-gûş ::: (a. f. b. s. c. : halka. Be-gûşân) : kulağı halkalı, kulağı halkalı, kulağı küpeli, mee. köle.

hulkan ::: (a. zf.) : huy ve tabîatça.

halka ::: daire, çember.

Halka :::

1. Çeşitli metallerden veya tahtadan yapılmış çember
   Örnek: Belinde uzun gümüş halkalarla asılı gümüş anahtarları vardı. F. R. Atay


2. Çember biçiminde çeşitli nesnelerden yapılmış tutturma aracı.


3. Değerli metallerden yapılan çember biçimindeki süs eşyası.


4. Su gibi sıvıların içine katı bir nesnenin düşmesiyle oluşan, gittikçe büyüyerek açılan çembere benzeyen biçim.


5. Çember biçiminde dizilmiş topluluk.


6. Uykusuzluk, yorgunluk, üzüntü vb. sebeplerle göz altında beliren koyuluk


7. Bir tür ufak, yağlı ve tuzlu simit
   Örnek: İstanbul fırınları çocuk bileği gibi ince halkalar yaparlardı. R. N. Güntekin


8. Çember biçiminde olan.

halka ::: halka

halka ::: ‬halka

hulkan ::: (a. zf.) huy ve tabîatça.

halka ::: kangal

HALKA :::