HASiR ::: Bir şey söyler veya okurken dili tutulan kimse. Kekeme insan. * Hasır.

HaSiR ::: Hasarete uğrayan. Zarara, ziyana uğrayan.

HASiR ::: Feri gitmiş, donuklaşmış göz. * Hasret çeken. Meramına nail olamayan. * Yorulmuş. * Açılmış. * Zayıf.

HASiR ::: Hüsranda olan. Sapıtan, dalâlete giden. Azgın. * Eli boş. Müdafaasız. Çaresiz.

hasîr ::: (a. s.) : 1) feri gitmiş, donuklaşmış [göz]. Basar-ı hasîr : fersiz, donuk göz. 2) hasret çeken, (bkz. : hâsir1, hasret-keş).

hâsir ::: (a. s. hasret'den.) : 1) hasret çeken, meramına nail olamıyan. 2) çıplak, silâhsız, eliboş, müdâfaadan âciz [adam], "hâib" kelimesiyle birlikte kullanılır].

hâsir ::: (a. s. hasâr'dan. hâsirîn. hâsirün) : zarara, ziyana uğrıyan.

hasîr ::: (a. i.) : 1) hasır. 2) s. söyler veya okurken dili tutulan.

hasîr ::: (a. s.) : (bkz. : hâsir).

hasîr ::: hasret çeken.

hasîr ::: zarara uğrayan.

hâsir ::: zarar eden , hüsrana uğrayan

hasîr ::: hasır , hasret çeken

hasîr ::: ‬hasır

hâsir ::: ‬zarar eden

hâsir ::: hüsrana uğrayan

hasîr ::: (a. s.) 1) feri gitmiş, donuklaşmış [göz]. Basar-ı hasîr : fersiz, donuk göz. 2) hasret çeken, (bkz. : hâsir1, hasret-keş).

hâsir ::: (a. s. hasret'den.) 1) hasret çeken, meramına nail olamıyan. 2) çıplak, silâhsız, eliboş, müdâfaadan âciz [adam],

hâsir ::: (a. s. hasâr'dan. hâsirîn. hâsirün) zarara, ziyana uğrıyan.

hasîr ::: (a. i.) 1) hasır. 2) s. söyler veya okurken dili tutulan.

hasîr ::: (a. s.) (bkz. : hâsir).

HASÎR :::

HÂSİR :::