emerr ~ امر
Redhouse Sözlüğü - emerr ~ امر maddesi. Sayfa: 198 - Sira: 18
1880 yılı, Redhouse Türkçe İngilizce sözlüğü emerr - امر ingilizce anlamı, امر - emerr osmanlıca ne demek. İngilizce osmanlıca sözlükte امر - emerr kelimesi nasıl geçiyor. emerr osmanlıca nasıl yazılır. emerr nedir, emerr ne demek arapca yazılışı.
امر means in Ottoman Turkish. What does that mean in the Ottoman language امر. امر attoman turkish I mean, امر What is the meaning of the word, what does it mean in turkish امر, Ottoman Turkish English Dictionary
امر ما هي الكلمات الإنجليزية تعني؟ امر تعني باللغة الإنجليزية. امر ماذا يعني في اللغة العثمانية. امر ماذا يعني التركي. العثماني قاموس اللغة الإنكليزية. قاموس اللغة الإنجليزية امر
امر چه کلمات انگلیسی چیست؟ امر به معنای انگلیسی. امر چه در زبان عثمانی بود. امر به چه معنی است ترکی. واژه نامه انگلیسی عثمانی. فارسی انگلیسی فرهنگ لغت امر
emerr ~ امر güncel sözlüklerde anlamı:
EMERR ::: Pek acı.
emerr ::: (a. s.) : daha (en, pek) acı.
emerr-i edviye ::: ilâçların en acısı.
emir ::: (a. i. c. : evâmir) : (bkz. : emr).
emr ::: (a. i. c. : evâmir) : 1) iş buyurma, buyruk, buyrultu, [ağızdan veyâ yazı ile]. 2) iş, şey, husus, vakıa, hâdise, [bu mânâlarda kullanıldığı takdirde cemi "umur" gelir], (bkz. : emir).
emr bi-l-ma'rûf ve nehy ale-l-münker ::: şeriatın emirlerine uygun emir ve yasaklarına göre yaptırmama.
emr-i âlî ::: [eskiden] pâdişâh tarafından verilen emir.
emr-i gaib gr. ::: üçüncü şahsa verilen emir.
emr-i garîb ::: tuhaf şey.
emr-i hakk (Allah'ın emri) ::: ölüm.
emr-i hâzır ::: gr. ikinci şahsa verilen emir.
emr-i ilâhî ::: (Allah'ın emri) : ölüm.
emr-i kavlî ::: aldığı emri yapmıya mecbur olan [kimse].
emr-i müşkil ::: zor iş.
emr-i sâmî ::: [eskiden] sadâret makamından yazılan emirname.
emr-i tabîî ::: tabîî iş.
emr-i vâki' ::: beklenmedik bir emir.
emr ü fermân hazret-i men leh-ül-emrindir ::: emir ve ferman, emir sahibi olan kimsenindir.
emir ::: iş , buyruk , emir
emr ::: emir , buyruk , iş , husus
emerr ::: pek acı
emir ::: buyruk
emir ::: emir
emr ::: emir
emr ::: buyruk
emr ::: iş
emir ::: (a. i. c. : evâmir) (bkz. : emr).
emr ::: (a. i. c. : evâmir) 1) iş buyurma, buyruk, buyrultu, [ağızdan veyâ yazı ile]. 2) iş, şey, husus, vakıa, hâdise, [bu mânâlarda kullanıldığı takdirde cemi
EMERR :::