VUKUF ::: Bir şeyi bilme. Öğrenmiş olma. * Bir hâlde kalma. * Durma, duruş.

vukuf ::: ("ku" uzun okunur, a. i.) : 1) durma, duruş, (bkz. : tevakkuf). 2) bir halde, olduğu gibi kalma, ilerileyip veya gerilememe. 3) anlama, bilme, öğrenme, haberli olma, bilgi. Ehl-i vukuf : "bilirkişi. Erbâb-ı vukuf : bir şey hakkında mükemmel bilgisi olanlar, bilirkişiler. Kesb-i vukuf : haberi olma, öğrenme. Sinn-i vukuf : olgunluk haddi.

vukuf-ı adedî ::: tas. Nakşî tarîkatindeki on bir tâbirden biri. [diğerleri : hûş der dem; nazar ber kadem; sefer der vatan; halvet der encümen; yâd-gerd; bâz-keşt; nigâh daşt; yâd daşt; vukuf-ı kalbî; vukuf-ı zaman]

vukuf-ı kalbi ::: tas. 1) kalbin Allah'tan agâh olması; 2) nakşî tarîkatindeki on bir tâbirden biri. (bkz. : vukuf-ı adedî).

vukuf-ı zamânî ::: tas. 1) her anda hâlinden haberdâr olma : 2) Nakşî tarîkatindeki on bir tâbirden biri. (bkz. : vukuf-ı adedî).

vukuf ::: bilme, biliş.

Vukuf :::

1. Anlama, bilme, bilgi
   Örnek: Kuzenim, mektuplarında Fransız edebiyatına da vukufunuzdan uzun uzadıya bahsediyor. Y. K. Karaosmanoğlu

vukuf ::: bir şeyi bilme , öğrenmiş olma

vukûf ::: bir konu hakkında geniş bilgi sahibi olma

vukûf ::: ‬bir konu hakkında geniş bilgi sahibi olma

vukuf ::: (

vukuf ::: bacarıklık, bilgi, bilik

VUKUF :::