MUHSiN ::: İhsan eden, iyilik eden. Kerim. Cömert. * Allah'ı görür gibi O'na ibadet eden.

muhassan ::: (a. s. hısn'dan) : kuvvetlendirilmiş, istihkâmlanmış.

muhassın ::: (a. s.) : 1) kale gibî korunaklı ve sağlam kılan. 2) nâmahremden saklıyan.

muhsan ::: (a. s.) : [eskiden] akıl, bulûğ, İslâmiyet, hürriyet, nikâh-ı sahîh ile teehhül gibi evsâfı câmî olan kimse.

muhsın ::: (a. s.) : (bkz. : muhassın1, 2.

muhsin ::: (a. s. hasen'den) : 1) ihsan eden, iyilikte, bağışta bulunan. 2) i. erkek adı. [müen. muhsine = kadın adı]

Muhsin ::: "ihsan eden, güzel davranan" mânâsında ilâhî isim.

muhsin ::: yaptığı işi en güzel yapan, Allahı görür gibi ibadet eden.

MUHSiN ::: Allahü teâlâ âyet-i kerîmede meâlen buyurdu ki:

(O takvâ sâhipleri ki); bollukta ve darlıkta harcayıp yedirenler, öfkelerini yenenler, insanların kusurlarını bağışlayanlardır. Allah muhsinleri sever. (Âl-i İmrân sûresi: 134)

Sana nasîhat şudur ki, dört huy ile huylan böylece muhsinler zümresinden (kısmından) olursun.

1) Genişlikte (zenginlikte) zekât, darlıkta sadaka ver.

2) Gazâb (öfke) zamânında gazâbını ve hırsını yen.

3) Başkasının aybını görünce, onu açmayıp, kapatmaya çalış.

4) Hizmetçiye, ehline (hanımına) evlâd ve akrabâya ihsân ederek onları hoş tut. (İmâm-ı Gazâlî)

muhsin ::: iyilik eden

muhassan ::: (a. s. hısn'dan) kuvvetlendirilmiş, istihkâmlanmış.

muhassın ::: (a. s.) 1) kale gibî korunaklı ve sağlam kılan. 2) nâmahremden saklıyan.

muhsan ::: (a. s.) [eskiden] akıl, bulûğ, İslâmiyet, hürriyet, nikâh-ı sahîh ile teehhül gibi evsâfı câmî olan kimse.

muhsın ::: (a. s.) (bkz. : muhassın1, 2.

muhsin ::: (a. s. hasen'den) 1) ihsan eden, iyilikte, bağışta bulunan. 2) i. erkek adı. [müen. muhsine = kadın adı]

MUHSİN :::