KaN ::: f. Bir şeyin menbaı. * Kuyu. Kaynak. * Mâden ocağı. * Bir keyfiyetin. (niteliğin) bol olarak bulunduğu kimse.

KaN ::: f. Ahmak, ebleh. Câhil. İdraksiz, düşüncesiz.

"); Kân ::: (f. i.) : 1) mâden ocağı, mâden kuyusu. 2) bir şeyin menbaı, kaynağı. kân-ı kerem : kerem, bağış kaynağı. kârın merhamet : merhamet kaynağı.

kâna ::: (f. s.) : câhil; ahmak; idraksiz.

kâne ::: (a. fi.) : "oldu, husule geldi" mânâsına bâzı terkiplere katılır. Maşa'Allah kâne : Allah'ın istediği oldu, husule geldi.

Kan :::

1. Atardamar ve toplardamarların içinde dolaşarak hücrelerde özümleme, yadımlama görevlerini sağlayan plazma ve yuvarlardan oluşmuş kırmızı renkli sıvı
   Örnek: Cebinden çıkardığı mendille ellerine bulaşan kanları silerek haykırdı. Ö. Seyfettin


2. Soy.


3. Hayvanlarda vücut boşluğu içinde ya da kapalı damarlar içerisinde dolaşan hücreler ile oksijen, karbondioksit, hormonlar, besin, boşaltım ve bağışıklık maddelerini taşıyan sıvı. Omurgalılarda oksijenin ve karbondioksitin taşınmasında görev yapan kırmızıkan hücreleri ile organizmanın savunmasında görev yapan beyazkan hücreleri vekanın pıhtılaşmasında görevli olankan pulcukları ve serumdan oluşur.T. : demm

kân ::: maden ocağı

kân ::: ‬maden ocağı

kân ::: yurt

kân ::: ocak

Kân ::: (f. i.) 1) mâden ocağı, mâden kuyusu. 2) bir şeyin menbaı, kaynağı. kân-ı kerem : kerem, bağış kaynağı. kârın merhamet : merhamet kaynağı.

kâna ::: (f. s.) câhil; ahmak; idraksiz.

kâne ::: (a. fi.) oldu, husule geldi

Kan ::: Bütün vücutta atarda­mar, toplardamar ve kılcaldamarlar yoluyla dolaşıp tüm hücrelere besin ve ok­sijen taşıyan, karbondioksit ve artık ürünlerin ise atılmasını sağlayan sıvı.

kan ::: soy

KÂN :::