AFET ::: Belâ. Musibet. Büyük felâket. Dâhiye. * Mc: Son derece güzel.

a'fet ::: (a. s.) : 1) solak. 2) pek akılsız [adam]. 3) en güç şey.

âfet ::: (a. i. c. : âfât) : 1) büyük felâket, belâ. (bkz. : adûd, 2) . 2) mec. çok güzel insan.

âfet - i cân ::: 1) canın belâsı, can belâsı; 2) güzel, dilber.

âfet - i cân - ı cihân ::: cihanın canının belâsı.

âfet - i devrân ::: âşıkların güzeller için kullandıkları bir tâbir.

âfet ::: başa gelen üzücü hâl.

Afet :::

1. Çeşitli doğa olaylarının sebep olduğu yıkım.


2. Kıran.


3. Çok kötü
   Örnek: Şöhret gibi servetin de afet olduğunu yeni anlıyordum. R. N. Güntekin


4. Güzelliği ile insanı şaşkına çeviren, aklını başından alan kadın
   Örnek: Gül yüzlü bir afetti ki her busesi lale. Y. K. Beyatlı


5. Hastalıkların dokularda yaptığı bozukluk.


6. Çıplak.


7. Özgür, hür
   Örnek: Bu görüş her türlü edebî şişirmelerden ari bir görüştür. Y. K. Beyatlı


8. Bu halkla ilgili, bu halka özgü.

âfet ::: bela , felaket , musibet , afet

âfet ::: ‬afet

âfet ::: bela

âfet ::: musibet

âfet ::: felaket

a'fet ::: (a. s.) 1) solak. 2) pek akılsız [adam]. 3) en güç şey.

âfet ::: zarar

âfet ::: ziyan

âfet ::: çok güzel

âfet ::: dilber

âfet ::: güzel sevgili

afet ::: facia, kıyamet

Afet :::

AFET :::