YaR ::: f. Dost, ahbab, tanıdık. * Yardımcı. * Âşık. Mâşuk, sevgili.

"); yâr ::: (f. i. c. : yârân) : 1) dost. (bkz. : mahbûb, muhibb). 2) sevgili. 3) tanıdık, ahbap. Cihâr-yâr (dört dost) : Hz. Ebûbekir, Hz. Ömer, Hz. Osman, Hz. Ali.

yâr-ı bî-vefâ ::: vefasız dost.

yâr-ı cân ::: candan dost.

yâr-ı cefâ-kâr ::: cefâ eden, zâlim dost ve sevgili.

yâr-ı dil-sitân ::: gönül alan sevgili.

yâr-ı gar ::: (mağara dostu) : Hicret esnasında Hz. Muhammed (Alehisselâm)'e mağarada arkadaşlık etmiş olan Hz. Ebûbekir; mec. çok vefalı arkadaş.

yâr-ı kadîm ::: eski dost.

yâr-ı kadîm-i gamın ::: eski dost olan gam.

yâr-ı perî-rû ::: peri yüzlü sevgili.

yâr ü ağyar ::: dost ve düşman.

yâr ::: dost, sevgili.

Yar :::

1. Deniz, göl, ırmak vb. su kıyılarında veya karada dik yer, uçurum
   Örnek: Deveyi yardan uçuran bir tutam ottur. Atasözü


2. Sevgili


3. Dost, tanıdık


4. Yardımcı


5. Yardem eden, destekleyen.


6. Sevilen, sevgili.


7. Dost, arkadaş.

yâr ::: dost , sevgili

yâr ::: ‬dost

yâr ::: sevgili

yâr ::: arkadaş

yar ::: uçurum

yâr ::: dost, sevgili, tanıdık

yâr ::: yardımcı

yâr ::: dost, sevgili, tanıdık

yâr ::: yardımcı

yâr ::: dost, sevgili, tanıdık

yâr ::: yardımcı

yâr ::: dost, sevgili, tanıdık

yâr ::: yardımcı

yâr ::: dost, sevgili, tanıdık

yâr ::: yardımcı

yâr ::: dost, sevgili, tanıdık

yâr ::: yardımcı

yâr ::: dost, sevgili, tanıdık

yâr ::: yardımcı

yâr ::: dost, sevgili, tanıdık

yâr ::: yardımcı

YÂR :::