NURANi ::: Nurlu, ışıklı, nura yakışır, parlak, münevver.

nûrânî ::: (a. s.) : 1) nurlu, ışıklı, (bkz : münevver, rûşen). 2) saygı uyandıran bir yüz.

nurânî ::: nurlu, ışıklı.

NuRaNi ::: Alev iki kısımdır. Biri zulmânî (karanlık) ikincisi nûrânî. Zulmânî olandan cin, nûrânî olandan ise melekler yaratılmıştır. İnsanlar toprak maddelerinden yaratıldığı hâlde, Allahü teâlâ bu maddeleri, organik ve organize hâle, et ve kemiğe çevirdiği gibi, melekler ve cinde alev şekli değişerek, onlara mahsûs latîf, her şekle dönebilen bir hâle gelmiştir. (Abdülhakîm bin Mustafâ)

İmâm-ı Kastalânî, zamânındaki insanların en nûrânî yüzlüsü olup, uzun boylu idi. Kur'ân-ı kerîmi, on dört rivâyet üzere çok güzel okurdu. Okumasından en katı kalbli kişilerin kalbi yumuşar, dayanamayıp gözyaşı dökerlerdi. (Abdülvehhâb-ı Şa'rânî)

Nurani :::

1. Işıklı, nurlu.


2. Saygı uyandıran
   Örnek: Nurani, babacan, hoşlanılır bir ihtiyar olamazsın. R. H. Karay


3. 1. Işıklı, ışık saçan. 2. Saygı uyandıran, nurlu.

nûrânî ::: çokça nurlu , nurlu , parlak

nurânî ::: nurlu , ışıklı

nuranî ::: ‬nurlu

nuranî ::: ışıklı

nûrânî ::: (a. s.) 1) nurlu, ışıklı, (bkz : münevver, rûşen). 2) saygı uyandıran bir yüz.

NURANÎ :::