KUL ::: De, söyle, bildir (meâlinde emirdir)("Kul" kelimesi Kur'anın çok yerlerinde mezkûr veya mukadderdir. "Kul" emri risalet ve nübüvvete işarettir. İ.İ.)Türkçede "Kul", emir dinleyen hizmetkâr, Allah'ın mahlûku, Allah'a itaat ve ibadet eden veya köle mânasındadır.

kul ::: kup

kehl ::: (a. i.) : göze sürme çekme.

kuhl ::: (a. i.) : 1) göze çekilen sürme. 2) göz ilâcı.

kul ::: insan.

KUL ::: Allahü teâlâ buyuruyor ki: "Ey kulum!Emrettiğim farzları yap, insanların en âbidi olursun. Yasak ettiğim haramlardan sakın, verâ' sâhibi olursun. Verdiğim rızka kanâat eyle, insanların en ganîsi olursun, kimseye muhtâc kalmazsın. (Hadîs-i kudsî-Riyâz-üs-Sâlihîn)

Ben kulum. Kullar gibi yere oturur yerim. (Hadîs-i şerîf-Şir'at-ül-İslâm)

Cenâb-ı Hakk'ın kulları üzerindeki hakkı; onların kendisine ibâdet etmeleri ve başka hiçbir varlığı O'na şirk (ortak) koşmamalarıdır. (Hadîs-i şerîf-Müslim)

Bir kimsenin Allahü teâlâya kul olması için, O'ndan başka şeylere kul olmaktan ve bağlanmaktan tam kurtulması lâzımdır. (İmâm-ı Rabbânî)

Kulun hakîkî îmâna kavuşması için, dört şey lâzımdır; bütün farzları edeble yapmak, helâl yimek, görünen ve görünmeyen bütün haramlardan, yasaklardan sakınmak ve bu üçüne ölünceye kadar devâm etmeye sabretmek. (Sehl bin Abdullah-ı Tüsterî)

2. Köle. (Bkz. Abd ve Köle)

kuhl ::: göz sürmesi , göz ilacı , göze çekilen sürme

kul ::: insan , de , söyle , bildir (mealinde emirdir) , türkçede "kul" , emir dinleyen hizmetkar , Allah'ın mahluku , Allah'a itaat ve ibadet eden veya köle manasındadır

kuhl ::: ‬göz sürmesi

kehl ::: (a. i.) göze sürme çekme.

kuhl ::: (a. i.) 1) göze çekilen sürme. 2) göz ilâcı.

kul ::: bende, köle

KUL :::