ferâg ::: (f. i.) : serin rüzgar

ferağ ::: (a. i.) : vazgeçme. bırakıp terketme. 2) huk. bir mülkün tasarruf, sahip olma hakkını başkasına terketme. 3) istirahat etme, dinlenme. 4) hiç bir işle meşgul olmama, rahat etme.

ferağ an-il-cihât ::: vak. bir kimsenin uhtesindeki bir ciheti vakıftan kasr-ı yed ederek onu başkasına ferâğetme.

ferağ bi-l-vefâ ::: vak. bir kimsenin ahardan istî-dâne eylediği para mukabilinde borç ödendikte iade olunmak şartiyle alacaklısına yaptığı ferağ.

ferağ bi-l-istiglâl ::: vak. fariğin, mefrûg-un-bihi mefrûzun lehden istîcâr etmek üzere yaptığı ferağ.

ferağ bi-l-muvâzaa ::: vak. fariğ ile mefrûg-un-leh gizlice aralarında : "sana mutasarrıf olduğum şu icâreteynli gayri menkulü ferağ edeceğim; fakat aramızda hakikatte ferağ olmayıp gayri menkul eskisi gibi benim uhtemde kalacaktır" diye sözleştikten sonra zahiren yapılan ferağ.

ferâğ-ı bâl ::: gönül rahatı. Kûşe-i ferağ : rahatlık köşesi.

ferâğ-ı bâtıl ::: huk. akit şartlarından biri mevcut veya ms'mûrun izni munzam olmaksızın yapılan ferağ.

ferâğ-ı fâsid ::: huk. akdin sıhhat şartlarından biri bulunmaksızın yapılan ferağ.

ferâğ-ı fuzûlî ::: huk. başkasının arazîsini, yahut şerîkinin hissesini mutasarrıfı veya şerîki tarafından ferağa vekâleti yahut velayet veya vasiyeti olmaksızın me'mûru izniyle bir kimsenin başkasına ferağı.

ferâğ-ı kat'î ::: huk. kayıt ve şartsız yapılan ferağ.

ferağ ü intikal ::: alım satımda tapu muameleleri.

furâğ ::: (f. i.) : parıltı, ışık. (bkz. : fer, furûg, ziya).

ferâğ ::: bırakma , terk etme

ferâğ ::: ‬bırakma

ferâğ ::: terk etme

ferâğ ::: vazgeçme

ferâğ ::: boş durma

ferâg ::: (f. i.) serin rüzgar

furâğ ::: (f. i.) parıltı, ışık. (bkz. : fer, furûg, ziya).