TABii ::: Tabiat icabı olan. Tabiatla alâkalı. Normal. Kendiliğinden.(...İşte meşiet-i İlâhiyye ile vücuda gelen işlerde "inşâallah inşâallah" yerine "Tabiî tabiî" demek ne kadar hata ve muhalif-i hakikat olduğunu kıyas et... M.)

TABii ::: Hazret-i Muhammed Aleyhissalâtü Vesselâm'ı sağ iken görmüş olan mü'minlerle yani Ashabla görüşmüş ve onlardan ders almış olan sâlih müslümanlar. (Bak: Ashab)

tabiî ::: (a. s.) : 1) tabîatle ilgili. 2) tabîat îcâbı olan. 3) olağan. [müen. : tabîiyye] [zıddı : "sun'î"]

tabiî ::: tabiatla ilgili, kendiliğinden.

Tabii :::

1. Doğada olan, doğada bulunan.


2. Olağan, alışılmış, her zamanki gibi olan, beklenildiği gibi
   Örnek: Sıcaklar arttıkça serin yerler aramak, âdeta tabii bir ihtiyaç hâline geliyor. A. Rasim


3. Sağduyuya, mantığa, olağan düzene uygun olan
   Örnek: Beklenen cevap gelince derhâl yazılacağı tabiidir. Atatürk


4. Yapmacık olmayan, doğal
   Örnek: Eğer sürmenin üstüne bunu sürmezsen renk tabii olmaz. P. Safa


5. Katıksız, saf, doğal.


6. Tabi.

tabîî ::: doğal , doğal olarak

tabiî ::: kendiliğinden

tabîî ::: ‬doğal

tabîî ::: doğal olarak

tabiî ::: (a. s.) 1) tabîatle ilgili. 2) tabîat îcâbı olan. 3) olağan. [müen. : tabîiyye] [zıddı :

tabii ::: doğal, olağan, saf

TABİÎ :::