şEFKAT ::: Başkasının kederiyle alâkalanmak, acıyarak sevmek. Yardıma, sevgiye muhtaç olanlara karşılıksız olarak merhamet ve sevgiyle yardıma koşmak. Karşılıksız, sâfi, ivazsız sevgi beslemek.(Şefkat pek geniştir. Bir zat, şefkat ettiği evlâdı münâsebetiyle bütün yavrulara, hattâ ziruhlara şefkatini ihâta eder ve Rahim isminin ihâtasına bir nevi âyinedarlık gösterir. Halbuki aşk, mahbubuna hasr-ı nazar edip, herşey'i mahbubuna feda eder; yahut mahbubunu i'lâ ve sena etmek için, başkalarını tenzil ve mânen zemmeder ve hürmetlerini kırar. Meselâ biri demiş: "Güneş mahbubumun hüsnünü görüp utanıyor, görmemek için bulut perdesini başına çekiyor. " Hey âşık efendi! Ne hakkın var, sekiz ism-i âzamın bir sahife-i nuranisi olan Güneş'i böyle utandırıyorsun?Hem şefkat hâlistir, mukabele istemiyor; sâfi ve ivazsızdır... Hattâ en âdi mertebede olan hayvanatın yavrularına karşı fedakârane ivazsız şefkatleri buna delildir. Halbuki aşk ücret ister ve mukabele taleb eder. Aşkın ağlamaları, bir nevi talebdir, bir ücret istemektir. M.)

şefkat ::: acıyarak karşılıksız sevme.

Şefkat :::

1. Acıyarak ve koruyarak sevme, sevecenlik
   Örnek: Devleti adaletle, şefkatle, mürüvvetle idare ederdi. Ö. Seyfettin

şevket ::: ululuk , heybet

şefkat ::: içten ve karşılıksız merhamet , merhamet , acıyarak karşılıksız sevme , başkasının kederiyle alakalanmak , acıyarak sevmek , yardıma , sevgiye muhtaç olanlara karşılıksız olarak merhamet ve sevgiyle yardıma koşmak , karşılıksız , safi , ivazsız sevgi beslemek

şevket ::: ‬ululuk

ŞEFKAT :::