şeref ::: (a. i.) : 1) [ma'nen] büyüklük, yükseklik, ululuk. 2) övünme, (bkz. : iftihar). 3) üstünlük, (bkz. : mümtâziyyet). 4) erkek adı.

şeref-i arızî, i izafî ::: mevki ve rütbeden gelen büyüklük.

şeref-i hamîdî ::: müz. sermüezzin Tevfik Beyin terkîbederek II. Abdülhamid'e ithaf ettiği makam ki, ismi sonraları Dr. Suphi Ezgi tarafından "şeref-nü-mâ" olarak değiştirilmiştir, (bkz. : şeref-nümâ).

şeref-i zatî ::: kendi öz vasıflarından ve faziletlerinden doan büyüklük.

şeref-üd-dîn ::: 1) dînin şerefi; 2) dilimizde "şe-râfettin" şeklinde erkek adı olarak kullanılır.

şeref-ül inşân ::: XVI. asır bilginlerinden Bursalı LâTniî Çelebi'nin Kanunî Sultan Süleyman adına kaleme aldığı eserdir, [insanların yaradılışta hayvanlardan her suretle üstün olduklarını belirtmek için yazılmıştır]

şeref-ül-mekân bi-limekân ::: mekânın şerefi me-kîn (oturan) ile dir.

şüref ::: (a. i. şerefe, şürfe'nin c.) : şerefeler, (bkz. : şürefât).

şeref ::: yücelik , büyüklük , yükseklik , şeref , üstünlük

şeref ::: ‬şeref

şeref ::: üstünlük

şeref ::: kıvanç

şüref ::: (a. i. şerefe, şürfe'nin c.) şerefeler, (bkz. : şürefât).