şE'N ::: İş, yeni olan hal. * Şan. * Tavır. * Hâdise. * Vâkıa. * Kasdetmek. * Emr ü hal. * Tıb: Baştan göze gelen kan damarı. Baştan kaşa, kaştdan göze kan getiren iki damar ismi. * Fls: Bir şeyin hususiyetinin fiilî tezâhürü, neticesi ve eseri.(Hakkın şe'ni ittifaktır, faziletin şe'ni tesanüddür. Düstur-u teâvünün şe'ni birbirinin imdadına yetişmektir. Dinin şe'ni uhuvvettir, incizabdır. Nefsi gemlemekle bağlamak, ruhu kemâlâta kamçılamakla serbest bırakmanın şe'ni saadet-i dâreyndir. S.)

"); şân ::: (a. i.) : 1) şan, şöhret, ün. 2) hal, keyfiyet. Azîm-üş-şân : şâm, şöhreti, keyfiyeti büyük olan. 3) gösteriş, çalım. 4) âdet, tabîat, huy. (bkz. : i'tiyâd).

şân-ı insaf ::: insafın sânı, insafa yakışan şey.

şâne ::: (f. i.) : tarak, (bkz. : muşt).

şân ::: şöhret , şan , gösteriş , şeref , nam , hal

şân ::: ‬şöhret

şân ::: şan

şân ::: durum

şân ::: gösteriş

şe'n ::: (a. i. c. : şian, şüûn) 1) iş. (bkz. : fi'l, kâr). 2) yeni iş, yeni çıkan hal, hâdise.

ŞE'N :::