rast ::: (f. s.) : 1) doğru, (bkz : müstakîm). Reh-i rast : doğru yol. 2) sağ. Çep ü rast : sağ ve sol. 3) c. râstân : haklı, doğru, gerçek. 4) uygunluk, (bkz : muvaffakiyyet. 5) i. müz. Türk müziğinin en eski makamlanndandır. 4 numaralı basit makam olan rast, rast beşlisi ile rast dörtlüsünden müteşekkildir. Durağı rast (sol) ve güçlüsü -beşli ile dörtlünün birleşmiş olduğu beşinci derece- neva (re) dir. Makam çıkıcıdır. Mülayim olup dizisinde niseb-i şerîfe'den 8 tane vardır. Donanımına si koma bemolü ile fa bakiyye diyezi konulur. Orta sekizi isindeki ses!leri pestten tîze doğru olmak üzere şöyledir : rast, dügâh, segah, çargâh, neva,

rast-ı cedîd ::: müz. tahmînen III. Selim tarafından terkîbedilmiş ve az kullanılmış bir mürekkep makam. Yegâh'ta hicaz ile rast'dan ibarettir. Rast ile rast (sol) perdesinde kalır ve onun gibi si koma bemolü ve fa bakiyye diyezi ile donanır. Ye-gâh'da hicazın işaretleri nota içinde gösterilir (mi bakiyye bemolü; diğer iki, arıza müşterektir). Güçlüler birinci derecede neva (re) (ilk makamın durağı ve rast'ın güçlüsü) ikinci derecede evic'dir (rast aynı zamanda ilk makamın güçlüsüdür). Bu şekilde, yalnız mi perdesini değiştirerek geçki yapılmış demek oluyor ve geçki, makamı rast'dan ayırıyor.

Rast :::

1. Doğru, düzgün.


2. Tesadüf.


3. Atılan şey hedefi vurma.


4. Klasik Türk müziğinde bir makam.

râst ::: doğru , düz

râst ::: ‬doğru

râst ::: düz

râst ::: sağ

rast ::: doğru, düzgün, tesadüf