DEYN ::: Borç. Verilmesi lâzım gelen şey. * Fık: Zimmetinde sâbit olan şey.

deyn ::: (a. i. c. : duyûn. düyûnât) : borç.

deyn-i gayr-i sahih ::: huk. ödeme yahut hakikaten veya hükmen ibra olmaksızın dahî sakıt olan borç.

deyn-i hâl ::: huk. bir vakte talik ve te'hîr edilmiyen borç.

deyn-i lâzını-ı sahîh ::: huk. ödenmedikçe veyahut hakikaten veya hükmen ibra olunmadıkça sakıt olmıyan borç.

deyn ::: borç.

DEYN ::: 1. Hazır olmayıp, ayrı olarak bulunduğu yeri bildirilmeyen her türlü mal ile hazır ise de ayrı olarak gösterilmeyen kıyemî (çarşıda benzeri bulunmayan, bulunsa da fiyatları farklı olan) mal.

Her satışta söz kesilirken iki maldan her biri ya ayn (hazır, mevcût, belli) veya deyn olur. Bir satışta mebî'in (satılan malın) ve semenin (bedelin) söz kesilme sırasında ikisi de deyn olurlarsa, ayrılmadan önce kabz edilseler (teslim olunsalar) de bey' (satış) sahîh (geçerli) olmaz. Akd (sözleşme) bâtıl (hükümsüz, geçersiz) olur. Sarf satışı bundan müstesnâdır. (Bkz. Sarf Satışı) (Ali Haydar Efendi)

2. Zekât verecek kimsenin elinde, yanında olmayıp başkasında bulunan zekât malı.

Deyn olan malın zekâtı deyn olarak verilemez. Ayn olarak vermek lâzımdır. Yâni, başkasında bulunan malının zekâtını hazır olan malından vermek lâzımdır. Hazır malı yoksa, başkasındaki malından zekât miktârı istenir. Teslim alınıp, fakîre verilir. (İbn-i Âbidîn)

deyn ::: borç

deyn ::: ‬borç

Deyn ::: Borç

Deyn ::: Borç

deyn :::

DEYN :::