TEVCiH ::: Döndürmek, yöneltmek. * Tefsir etmek. * Birisini bir tarafa göndermek. * Rütbe vermek. * Bir kimseye söz atmak. * Edb: İki zıd mânaya gelebilen ve birbirinin zıddı mânada söz kullanmak.

tevcih ::: (a. vech'den. c. : tevcîhât) : 1) çevirme, yöneltme, döndürme. 2) söz atma, bakma [bir kimseye-] 3) mânâ verme, yorumlama, (bkz. : tefsîr, te'vîl). 4) rütbe, mevki verme. 5) ed. iki mânâya gelebilen ve mânâca birbirinin zıddı olan kelime kullanma. Meselâ : "âb-ı hayvandır efendim artığın" mısrâındaki âb-ı hayvan, hem âb-ı hayât, hem de hayvan suyu mânâsını ifâde ettiğinden mısra'ın mânâsı : "efendim senin artığın hayvan suyudur; yânî sen hayvansın senden artan su da hayvanın içtiği bir sudur" demek olur.

tevcih ::: yöneltme.

Tevcih ::: Yöneltme,aşama, makam, mevki verme, terfi ettirme.

Tevcih :::

1. Yöneltme.


2. Aşama, makam, mevki verme, terfi ettirme.

tevcîh ::: yöneltme , yönlendirme

tevcih ::: yöneltme

tevcîh ::: ‬yöneltme

tevcîh ::: yönlendirme

tevcîh ::: yorumlama

tevcîh ::: rütbe verme

tevcih ::: (a. vech'den. c. : tevcîhât) 1) çevirme, yöneltme, döndürme. 2) söz atma, bakma [bir kimseye-] 3) mânâ verme, yorumlama, (bkz. : tefsîr, te'vîl). 4) rütbe, mevki verme. 5) ed. iki mânâya gelebilen ve mânâca birbirinin zıddı olan kelime kullanma. Meselâ :

TEVCİH :::