TEBşiR ::: Müjdelemek. Hayır haber vermek. Müjdelenmek.

tebşir ::: (a. i.) : tarif ve izah [insanın gözünü açacak şekilde-]

tebşir ::: (a. i. beşr'den c. : tebşîrât) : müjde verme, müjdeleme, müjdelenme.

tebşir ::: müjdeleme.

TEBşiR ::: Eğer ölüyü ağzı açık, sanki gülüyor, yüzü gülümsüyor, gözü dahi kırpık gibi görür isen; bilmiş ol ki, o kimse, âhirette kavuşacağı sürûr (sevinç, neş'e) ile tebşîr olunmuştur. (İmâm-ı Gazâlî)

Ölen kimse sa'îd yâni Cennetlik ise, bir takım melekler başlarında Cebrâil aleyhisselâm olduğu hâlde, o kimsenin rûhunu alıp, altıncı kat semâyı geçtikten sonra, surâdikat-i celâl denilen, celâl perdelerinin bulunduğu bir makâma varırlar. Kimsin diye sorulduğunda; Cebrâil aleyhisselâm, yanımdaki filândır diyerek o kimseyi onun hoşuna gidecek şekilde tanıtır. O anda; "Hoş ve safâ geldi. Çok istiğfâr edip, çoluk çocuğuna ve sözü geçenlere emr-i ma'rûf yapan (iyiliği emreden), Allahü teâlânın dînini O'nun kullarına öğreten, miskinlere ve darda kalanlara yardım eden sâlih kula ve güzel rûha merhabâlar olsun" denir. Sonra meleklerden bir cemâate uğrarlar ki, hepsi onu Cennet ile tebşîr edip, onunla müsâfeha ederler. (İmâm-ı Gazâlî)

Tebşir :::

1. Müjdeleme, muştulama.

tebşîr ::: müjdeleme

tebşir ::: müjdeleme

tebşîr ::: ‬müjdeleme

tebşir ::: (a. i.) tarif ve izah [insanın gözünü açacak şekilde-]

tebşir ::: (a. i. beşr'den c. : tebşîrât) müjde verme, müjdeleme, müjdelenme.

TEBŞİR :::