BiN ::: f. Kelime sonuna ilâve ile "gören, görücü" mânalarına gelir. Meselâ:

"); ben ::: (f. i.) : 1) harman, ekin. 2) bağ. 3) çitlenbik.

bin ::: (a. i. c. : benî) : oğul. Bin Mehmed : Mehmed'in oğlu.

bîn ::: (a. i. c. : büyün) : bölge, mıntaka.

"); bün ::: (f. i.) : esas, kök, temel, dip; son.

bün-i hisar ::: kalenin dibi.

bünn ::: (a. i.) : 1) Yeınen'de yetişen kahve ve ağacı. 2) Arabistan'da kahve ağacının yapraklarından ve henüz olmamış meyvasından yapılan bir çeşit turşu ve salata.

bin ::: "e, de, ile" mânâsında ön ek.

bîn ::: "gören" mânâsında son ek.

bin ::: oğul, oğlu.

bin ::: oğul

bün ::: kök , dip , temel

bîn ::: "gören" manasında son ek , kelime sonuna ilave ile "gören , görücü" manalarına gelir , mesela:

bin ::: ‬oğul

bün ::: ‬kök

bün ::: dip

bün ::: temel

ben ::: (f. i.) 1) harman, ekin. 2) bağ. 3) çitlenbik.

bin ::: (a. i. c. : benî) oğul. Bin Mehmed : Mehmed'in oğlu.

bîn ::: (a. i. c. : büyün) bölge, mıntaka.

bünn ::: (a. i.) 1) Yeınen'de yetişen kahve ve ağacı. 2) Arabistan'da kahve ağacının yapraklarından ve henüz olmamış meyvasından yapılan bir çeşit turşu ve salata.

BÎN :::