ufuk ::: (a. i.) : 1) ufuk. 2) aslr. top. her hangi bir yerin şakul hattına amut (*dikey) olan ve rasat âletinin "objeetif" merkezi seviyesinde bulunan mevhum düzlemle ona paralel olan düzlemler, [arapçadaki asıl mânâsı : "nahiye, taraf" dır]

ufk-ı a'IS ::: tas. ruh makamının son mertebesi. [Hazret-i vâhidiyye ve Hazret-i ülûhiyye'den ibarettir] , besi.

ufk-i hakîkî ::: astr. top. Arz'ın merkezinden* geçmek üzere her hangi bir yerin şakulî hattına amut (*dikey) düzlemin semâ küresi ile ara kesiti.

ufk-i hissî ::: astr. top. râsıdın bulunduğu noktadan Arz sathına "tangente" olarak geçen ufuk düzleminin semâ küresi ile ara kesitidir.

ufk-i mer'î ::: astr. râsıdın gözünden çıkan ışık hatlarının Arz sathiyle temas ettiği noktalardan geçip şakulî hatta amut (*dikey) bulunan mevhum düzlemin semâ küresi ile ara kesiti.

ufk-i mübîn ::: tas. kalb makamının son merte-besî

ufk-i sâm ::: akşamın ufku.

ufk-l lâhirt ::: astr. (bkz. : ufk-i mer'i).

Ufuk :::

1. Çekülün gösterdiği dikey çizgi ile gözlemci üzerinden geçen düzlem, göz erimi.


2. Düz arazide veya açık denizde gökle yerin birleşir gibi göründüğü yer, çevren, göz erimi
   Örnek: Geniş çöl ufukları arasında çadırlarımızı kurduk. F. R. Atay


3. Anlayış, kavrayış, görüş, düşünce gücü, ihata
   Örnek: Bu dar zihinlerde, ufku genişlememiş dimağlarda, zaruri olarak faziletler de dardı. Ö. Seyfettin


4. Çevre, dolay.


5. bk. gözerimi.

ufuk ::: ufuk

ufuk ::: ‬ufuk

ufuk ::: (a. i.) 1) ufuk. 2) aslr. top. her hangi bir yerin şakul hattına amut (*dikey) olan ve rasat âletinin

ufuk ::: çevre, görüş, ihata