BiNA ::: f. Gören, görücü. * Göz.

bennâ ::: (a. i. binâ'dan.) : yapı yapan, mîmâr, kalfa, dülger.

bina ::: (a. i. c. : ebniye) : 1) yapı. 2) ev. 3) yapma, kurma.

bina emîni ::: inşâatı kontrol eden kimse. 4) gr. : müteaddî (* geçişli. ), lâzım ('geçişsiz), meçhul (* edilgen), mutavaat ( 'dönüşlü) gibi fiillerin esâsını mevzu yapan kitap.

binâ-yi ilâhî ::: Tanrı binası, yapısı 2) dayanma, (bkz. : isnâd).

bînâ ::: (f. s.) : 1) gören, görücü. 2) i. göz.

binâen ::: (a. zf.) : -den dolayı, -den ötürü, -için; dayanarak, yapılarak.

binâ ::: ev, yapı.

Bina :::

1. Yapı
   Örnek: Yalı, çok pencereli, iki katlı, yayvan bir binadır. B. Felek


2. Arapça fiil çatısını konu edinen bilim ve kitap.


3. Çatı.


4. yapı.

binâ ::: yapı , ev , göz , gören , görücü

binâen ::: dayanarak , göre , den dolayı

bennâ ::: yapı ustası

bînâ ::: gören , iyi gören

bennâ ::: ‬yapı ustası

binâ ::: ‬yapı

bînâ ::: ‬gören

bînâ ::: iyi gören

binâen ::: ‬dayanarak

binâen ::: göre

bennâ ::: (a. i. binâ'dan.) yapı yapan, mîmâr, kalfa, dülger.

bînâ ::: (f. s.) 1) gören, görücü. 2) i. göz.

binâen ::: (a. zf.) -den dolayı, -den ötürü, -için; dayanarak, yapılarak.

bina ::: çatı, yapı

BİNA :::