CUL ::: f. Çaylak.

CUL ::: (C.: Ecvâl) Akıl. * Rey. * Kuyu duvarı. Aşağısından yukarısına kadar kuyunun taraflarından her bir tarafı.

celi ::: (a. s.) : büyük, ulu. (bkz. : celîl).

cüll ::: (a. i.) : çul.

cüllâb ::: (f. i.) : gülsuyu, (bkz. : cülâb).

cüllâh, cülleh ::: (a. i.) : çul dokuyan, çulha.

cüllâs ::: (a. s. câlis'in c.) : cülus edenler, oturanlar.

cüllenâr, cülnâr ::: (a. i.) : gülnar, narçiçeği.

cülmûd ::: (a. i.) : kaya.

cülmüd ::: (a. i.) : sesi kuvvetli olan kimse.

cülnâr ::: (a. i.) : (bkz. : gül-nâr).

cülûd ::: (a. i. cild'in c.) : hayvan derileri.

cülûs ::: (a. i.) : 1) oturma. 2) tahta çıkma.

cülûs-i hümâyûn ::: pâdişâhın tahta çıkması.

cülüsiyye ::: (a. i.) : 1) tahta çıkanlar için söylenmiş şiir veya yazılmış yazı. 2) hükümdarın ilk tahta çıktığı gün verdiği bahşiş.

"); cümâde ::: (a. i.) : arabî aylarının beşinci ve altıncısının adı.

cümâd-el-âhire ::: (a. b. i.) : arabî aylarının altıncısı, (bkz. : cemâ-zi-yel-âhir).

cûmâd-el-ûlâ ::: (a. b. i.) : arabî aylarının beşincisi, (bkz. : cemâ-zi-yel-evvel).

cul ::: çaylak , akıl , rey , kuyu duvarı , aşağısından yukarısına kadar kuyunun taraflarından her bir tarafı

celi ::: (a. s.) büyük, ulu. (bkz. : celîl).

CUL :::